MILIEUVERGUNNING BIAC GEEN KEUZE TUSSEN ECONOMIE EN ECOLOGIE
(CFR. GOUV. DE WITTE), WEL KEUZE VOOR WIE WEL EN WIE NIET SLACHTOFFER WORDT
STEUN DE BEROEPSPROCEDURE VAN UW GEMEENTE OF ZET UW GEMEENTE AAN OM ALSNOG MEE
TE GAAN IN DEZE PROCEDURE
OPROEP VIA OPEN BRIEF VAN DR. MARC GOETHALS dd 21 JULI 2004
Geachte Bewoner van de Noordrand,
Het is U misschien ontgaan dat op 8 juli 2004 door de Bestendige
Deputatie van de provincie Vlaams Brabant een nieuwe milieuvergunning
werd toegekend aan BIAC voor de duur van 20 jaar. Misschien ontving U
ook hieromtrent de brief van de goeverneur, de heer Lode De Witte om
zich te legitimeren over de door de BD genomen beslissing.
Ik neem de vrijheid nog eens uw aandacht te vragen voor deze
problematiek. Ik kon in de krant De Tijd mijn opinie
neerschrijven over deze millieuvergunning (en
de manier waarop die tot stand is gekomen onder druk
van de federale regering en de luchthaven uitbater BIAC). U
vind een afdruk van dit opiniestuk in bijlage (op
www.actienoordrand.be
onder 'Biac' 'Biac
Milieuvergunning'
"Tijd - 16/07/2004", nvdr).
Het feit dat er vooral in Meise een voelbare verbetering is van de
overlast mag ons niet doen vergeten dat de komende
maanden van cruciaal belang zijn voor de
toekomst van de luchthaven en dus ook voor de
leefbaarheid van de Noordrand en de Vlaamse rand in het algemeen. Deze
toestand zal immers in de kortste keren terug verzieken wanneer het
aantal vluchten weer gaat toenemen omdat ondanks de goede intenties van
minister Anciaux de spreiding beperkt blijft tot de Vlaamse Rand
(spreid-centratie) en Brussel in het plan Anciaux vrijwel volledig
ontzien wordt.
Verschillende factoren spelen een belangrijke rol.
1. De door de BD afgeleverde milieuvergunning: zoals in het
opiniestuk vermeld is dit geen milieuvergunning maar een door de
belangrijke actoren (BIAC en de federale regering) afgedwongen
vrijgeleide voor een normenloos beleid gedurende 20 jaar,
zodat BIAC voor een zo groot mogelijk bedrag te gelde kan worden
gemaakt. De drijfveren voor deze privatisering zijn bekend: het
begrotingstekort van de federale overheid en de privébelangen van
partijmandatarissen en aandeelhouders. Immers in de
milieuvergunning worden geen beperkingen opgelegd voor het aantal
dag- of nachtvluchten.
Maar veel erger is
- dat men volledig tegemoet komt aan de eis van BIAC die de verantwoordelijkheid
afwijst voor de hinder door overvliegende toestellen
(BIAC zou volgens dat document enkel verantwoordelijk zijn voor de hinder tgv de
grondactiviteiten op het terrein van de luchthaven!) en
- dat er nergens sprake is van blootstellingslimieten per inwoner of per
overvlogen gebied zoals dat voor andere vormen van vervuiling steeds wel het
geval is (herinner u de problematiek rond de verbrandingsovens waar wel degelijk
limieten worden aanvaard voor dioxinevervuiling, idem voor vervuiling door zware
metalen rond petrochemische bedrijven, etc.
Het door de deputatie afgeleverde document is dan ook de naam milieuvergunning
onwaardig: lawaai en verontreiniging door overvliegende vliegtuigen zijn
minstens even schadelijk als andere vormen van verontreiniging en
verantwoordelijke voor enorme gezondheidskosten en sterfte (cfr studie Prof
Annemans).
De vergunning had dan ook blootstellingslimieten
per inwoner of per overvlogen gebied moeten opleggen,
wat niet het geval is. In de praktijk betekent dit dat
bij verdere expansie van de luchthaven en met een Brussels Gewest
dat openlijk iedere toename van het aantal vluchten afwijst (cfr
Brusselse regeringsverklaring) alle hinder op de Vlaamse Rand zal
terechtkomen en dat de toestand terug onleefbaar zal worden.
Door de solidariteit tussen de verfranste Oostrand en Brussel doemt opnieuw het
concentratiescenario over de Noordrand op. Via de beroepsprocedure tegen de
milieuvergunning zal de verantwoordelijkheid voor de milieuvergunning van de
luchthaven terug in handen komen van de Vlaamse regering en de nieuwe Vlaamse
minister van milieu. Het is belangrijk dat burgers en lokale politieke overheden
in beroep gaan tegen deze milieuvergunning, de naam onwaardig. De gemeentes
Meise en Wemmel hebben de beslissing reeds genomen.
Maak hieromtrent duidelijk aan de gemeentelijke overheid dat u deze
beroepsprocedure steunt. Het gaat hier immers niet om een keuze tussen economie
en ecologie zoals de Goeverneur het wil laten uitschijnen maar om een keuze van
wie het slachtoffer zal worden van een ongeremde luchthaven-expansie.
De Brusselse politici zijn zich terdege van dit gevaar bewust en profiteren van
de onwil of onmacht van de Vlaamse politici om de eigen bevolking in bescherming
te nemen. We hopen dat de nieuwe Vlaamse Regering hierin verandering zal
brengen.
2. De verschuivingen in de politieke verantwoordelijkheden: minister
Anciaux kende de problematiek zeer goed en als inwoner van de
streek was hij zich bewust van de schade en hinder die het gevolg
zijn van de luchthavenactiviteit. Hij wordt op het federale
ministerie vn mobiliteit opgevolgd door Renaat Landuyt (Spa). Deze
man gaf reeds vroeger te kennen uitsluitend economisch te denken
en zal zich wellicht laten adviseren (zoals de Bestendige
Deputatie overigens) door de 'experts' van BIAC zelf. Of we een
voortzetting zullen hebben van de openbaarheid van bestuur zoals
tijdens periode Anciaux is zeer de vraag. Herinner u dat tijdens
het beleid van Durant de volledige verschuiving van nacht en
dagtrajecten naar de Noordrand grotendeels stiekem werd
gerealiseerd (2001) en al een 'historisch feit' was vooraleer
enige officiele communicatie naar onze regio was gebeurd.
Reeds herhaaldelijk hebben in het verleden federale politici de
publieke opinie misleid door in de media de spreidingsidee te verdedigen
maar in de praktijk een geconcentreerd vliegpatroon te handhaven. Ook is het
bang uitkijken naar het beleid van de nieuwe Vlaamse milieuminister: zal die
consequent erkennen dat lawaai en vooral vliegtuiglawaai schadelijk is en dat
blootstellingslimieten noodzakelijk zijn niet alleen voor pieklawaai maar ook en
vooral voor frequentie?
3. Het uitblijven van Vlaamse geluidsnormen voor vliegtuiglawaai: nu reeds meer
dan vijf jaar na het eenzijdig invoeren van de Brusselse geluidsnormen voor
vliegtuiglawaai (1999) heeft Vlaanderen nog steeds geen normen: de Brusselse
normen maken het vliegen over Brussel onmogelijk en bij overschrijding worden
grote boetes uitgeschreven. Het uitblijven van Vlaamse normen is een gouden zaak
voor BIAC: de expansie kan op de Vlaamse rand straffeloos worden doorgevoerd! In
het Vlaams
regeerakkoord is nog steeds geen sprake van enige normering.
Er is dus een cruciale rol weggelegd voor de nieuwe Vlaamse minister van
milieu: uitvaardigen van geluidsnormen en het behandelen van de milieuvergunning
voor BIAC wanneer die via de beroepsprocedure bij hem terecht komt. De Noordrand
vraagt immers niet dat de luchthaven zou sluiten, vraagt zelfs niet dat de
nachtvluchten zouden worden afgeschaft (hoewel ik
persoonlijk daar als medicus voor 100% tegen ben gezien het onvervangbare van
een gezonde en natuurlijke slaap voor ieder levend wezen, ben ik bereid me neer
te leggen bij de realiteit van de werkgelegenheid en het ontbreken van een
politiek draagvlak voor de afschaffing) maar vraagt enkel een gelijke
behandeling van alle burgers:
gelijke blootstellingslimieten voor iedereen, ongeacht gewest of woonplaats.
Nu de Brusselse geluidsnormen voor de Raad van State worden aangevochten
door burgers en gemeenten uit de Noordrand, door het Vlaams Gewest (ex-minister
Tavernier) en door de federale regering ligt de weg open naar het doorvoeren van
eerlijke en niet discriminerende normen voor Vlaanderen.
4. Het respect voor de onafhankelijke besluitvorming van ieder politiek niveau:
we leven in een land en een tijd waar de particratie ongekende toppen scheert.
De verschillende politieke niveaus (gemeente, provincie, gewest, federaal)
worden gestuurd vanuit de partij-hoofdkwartieren, daarbij volledig vervreemd van
het feit dat al die niveaus hun eigen (soms tegenstrijdige) belangen moeten
verdedigen indien ze geloofwaardig willen blijven tov hun kiezers. Ook dit
dossier is daar
een illustratie van: op federaal niveau heeft men zich geëngageerd voor de
expansie van DHL en de privatisering van BIAC owv hoger vermelde financiële
motieven, zonder voorafgaandelijke afspraken met de gewesten over de verdeling
van de supplementaire hinder en vooraleer de geluidsnormen voor vliegtuigen
werden geharmoniseerd.
Daartegenover staat de verantwoordelijkheid van de Bestendige Deputatie om via
de milieuvergunning de leefbaarheid van Vlaams Brabant (reeds de meest door
lawaai verontreinigde provincie) en de volksgezondheid veilig te stellen. Maar
onder druk van de federale overheid en belangenvermenging met het bedrijfsleven
verzaakt die BD aan haar verantwoordelijkheid! Het is nu aan de Vlaamse regering
om éérst waarborgen te eisen voor de leefbaarheid van de Vlaamse rand alvorens
van enige expansie sprake kan zijn.
Wij moeten erbij onze lokale politici op wijzen dat daarvoor geen excuses kunnen
worden ingeroepen zoals in de brief van de Goeverneur nochtans wordt
gesuggereerd.
Meer dan ooit zullen de komende maanden van doorslaggevend belang zijn
voor onze toekomst. Ik hoop dan ook op jullie steun te kunnen blijven
rekenen. Gebruik de gekende kanalen om uw ongenoegen over de gang van
zaken te laten blijken aan de politici en aan de ombudsdienst. Steun uw
gemeentebestuur in de juridische procedures. Maak uw financiële bijdrage
over op de rekening van Actie Noordrand - Daedalus.
Met vriendelijke groeten,
Marc Goethals
Meise
PS Indien u akkoord gaat met deze stellingname kan u dit gerust
doorsturen naar vrienden en kennissen.
(Nvdr: zie voor open brief in Tijd op
www.actienoordrand.be onder 'Pers'
en voor de reactie van de gouverneur onder
'Politieke reacties'.)