MILIEUVERGUNNING BIAC GEEN KEUZE TUSSEN ECONOMIE EN ECOLOGIE (CFR. GOUV. DE WITTE), WEL KEUZE VOOR WIE WEL EN WIE NIET SLACHTOFFER WORDT

STEUN DE BEROEPSPROCEDURE VAN UW GEMEENTE OF ZET UW GEMEENTE AAN OM ALSNOG MEE TE GAAN IN DEZE PROCEDURE


OPROEP VIA OPEN BRIEF VAN DR. MARC GOETHALS dd 21 JULI 2004

Geachte Bewoner van de Noordrand,

Het is U misschien ontgaan dat op 8 juli 2004 door de Bestendige
Deputatie van de provincie Vlaams Brabant een nieuwe milieuvergunning werd toegekend aan BIAC voor de duur van 20 jaar. Misschien ontving U ook hieromtrent de brief van de goeverneur, de heer Lode De Witte om zich te legitimeren over de door de BD genomen beslissing.

Ik neem de vrijheid nog eens uw aandacht te vragen voor deze problematiek.  Ik kon in de krant De Tijd mijn opinie neerschrijven over deze millieuvergunning (en de manier waarop die tot stand is gekomen onder druk van de federale regering en de luchthaven uitbater BIAC). U vind een afdruk van dit opiniestuk in bijlage (op www.actienoordrand.be  onder 'Biac' 'Biac Milieuvergunning' "Tijd - 16/07/2004", nvdr).

Het feit dat er vooral in Meise een voelbare verbetering is van de overlast mag ons niet doen vergeten dat de komende maanden van cruciaal belang zijn voor de toekomst van de luchthaven en dus ook voor de leefbaarheid van de Noordrand en de Vlaamse rand in het algemeen. Deze toestand zal immers in de kortste keren terug verzieken wanneer het aantal vluchten weer gaat toenemen omdat ondanks de goede intenties van minister Anciaux de spreiding beperkt blijft tot de Vlaamse Rand
(spreid-centratie) en Brussel in het plan Anciaux vrijwel volledig ontzien wordt.

Verschillende factoren spelen een belangrijke rol.

1. De door de BD afgeleverde milieuvergunning: zoals in het opiniestuk vermeld is dit geen milieuvergunning maar een door de
belangrijke actoren (BIAC en de federale regering) afgedwongen vrijgeleide voor een normenloos beleid gedurende 20 jaar,
zodat BIAC voor een zo groot mogelijk bedrag te gelde kan worden gemaakt. De drijfveren voor deze privatisering zijn bekend: het begrotingstekort van de federale overheid en de privébelangen van partijmandatarissen en aandeelhouders. Immers in de milieuvergunning worden geen beperkingen opgelegd voor het aantal dag- of nachtvluchten.


Maar veel erger is
- dat men volledig tegemoet komt aan de eis van BIAC die de verantwoordelijkheid afwijst voor de  hinder door overvliegende toestellen (BIAC zou volgens dat document enkel verantwoordelijk zijn voor de hinder tgv de grondactiviteiten op het terrein van de luchthaven!) en
- dat er nergens sprake is van blootstellingslimieten per inwoner of per overvlogen gebied zoals dat voor andere vormen van vervuiling steeds wel het geval is (herinner u de problematiek rond de verbrandingsovens waar wel degelijk limieten worden aanvaard voor dioxinevervuiling, idem voor vervuiling door zware metalen rond petrochemische bedrijven, etc.

Het door de deputatie afgeleverde document is dan ook de naam milieuvergunning onwaardig: lawaai en verontreiniging door overvliegende vliegtuigen zijn minstens even schadelijk als andere vormen van verontreiniging en verantwoordelijke voor enorme gezondheidskosten en sterfte (cfr studie Prof Annemans).

 De vergunning had dan ook blootstellingslimieten per inwoner of per overvlogen gebied moeten opleggen, wat niet het geval is. In de praktijk betekent dit dat bij verdere expansie van de luchthaven en met een Brussels Gewest dat openlijk iedere toename van het aantal vluchten afwijst (cfr Brusselse  regeringsverklaring) alle  hinder op de Vlaamse Rand zal terechtkomen en dat de toestand terug onleefbaar zal worden.

Door de solidariteit tussen de verfranste Oostrand en Brussel doemt opnieuw het concentratiescenario over de Noordrand op. Via de beroepsprocedure tegen de milieuvergunning zal de verantwoordelijkheid voor de milieuvergunning van de luchthaven terug in handen komen van de Vlaamse regering en de nieuwe Vlaamse minister van milieu. Het is belangrijk dat burgers en lokale politieke overheden in beroep gaan tegen deze milieuvergunning, de naam onwaardig. De gemeentes Meise en Wemmel hebben de beslissing reeds genomen.

Maak hieromtrent duidelijk aan de gemeentelijke overheid dat u deze beroepsprocedure steunt. Het gaat hier immers niet om een keuze tussen economie en ecologie zoals de Goeverneur het wil laten uitschijnen maar om een keuze van wie het slachtoffer zal worden van een ongeremde luchthaven-expansie.

De Brusselse politici zijn zich terdege van dit gevaar bewust en profiteren van de onwil of onmacht van de Vlaamse politici om de eigen bevolking in bescherming te nemen. We hopen dat de nieuwe Vlaamse Regering hierin verandering zal brengen.

2. De verschuivingen in de politieke verantwoordelijkheden: minister Anciaux kende de problematiek zeer goed en als inwoner van de streek was hij zich bewust van de schade en  hinder die het gevolg zijn van de luchthavenactiviteit. Hij wordt op het federale ministerie vn mobiliteit opgevolgd door Renaat Landuyt (Spa). Deze man gaf reeds vroeger te kennen uitsluitend economisch te denken en zal zich wellicht laten adviseren (zoals de Bestendige Deputatie overigens) door de 'experts' van BIAC zelf. Of we een voortzetting zullen hebben van de openbaarheid van bestuur zoals tijdens periode Anciaux is zeer de vraag. Herinner u dat tijdens het beleid van Durant de volledige verschuiving van nacht en dagtrajecten naar de Noordrand grotendeels stiekem werd gerealiseerd (2001) en al een 'historisch feit' was vooraleer enige officiele communicatie naar onze regio was gebeurd.

Reeds herhaaldelijk hebben in het verleden federale politici de publieke opinie misleid door in de media de spreidingsidee te verdedigen maar in de praktijk een geconcentreerd vliegpatroon te handhaven. Ook is het bang uitkijken naar het beleid van de nieuwe Vlaamse milieuminister: zal die consequent erkennen dat lawaai en vooral vliegtuiglawaai schadelijk is en dat blootstellingslimieten noodzakelijk zijn niet alleen voor pieklawaai maar ook en vooral voor frequentie?

3. Het uitblijven van Vlaamse geluidsnormen voor vliegtuiglawaai: nu reeds meer dan vijf jaar na het eenzijdig invoeren van de Brusselse geluidsnormen voor vliegtuiglawaai (1999) heeft Vlaanderen nog steeds geen normen: de Brusselse normen maken het vliegen over Brussel onmogelijk en bij overschrijding worden grote boetes uitgeschreven. Het uitblijven van Vlaamse normen is een gouden zaak voor BIAC: de expansie kan op de Vlaamse rand straffeloos worden doorgevoerd! In het Vlaams
regeerakkoord is nog steeds geen sprake van enige normering.

 Er is dus een cruciale rol weggelegd voor de nieuwe Vlaamse minister van milieu: uitvaardigen van geluidsnormen en het behandelen van de milieuvergunning voor BIAC wanneer die via de beroepsprocedure bij hem terecht komt. De Noordrand vraagt immers niet dat de luchthaven zou sluiten, vraagt zelfs niet dat de nachtvluchten zouden worden afgeschaft (hoewel ik
persoonlijk daar als medicus voor 100% tegen ben gezien het onvervangbare van een gezonde en natuurlijke slaap voor ieder levend wezen, ben ik bereid me neer te leggen bij de realiteit van de werkgelegenheid en het ontbreken van een politiek draagvlak voor de afschaffing) maar vraagt enkel een gelijke behandeling van alle burgers:
gelijke blootstellingslimieten voor iedereen, ongeacht gewest of woonplaats.

 Nu de Brusselse geluidsnormen voor de Raad van State worden aangevochten door burgers en gemeenten uit de Noordrand, door het Vlaams Gewest (ex-minister Tavernier) en door de federale regering ligt de weg open naar het doorvoeren van eerlijke en niet discriminerende normen voor Vlaanderen.

4. Het respect voor de onafhankelijke besluitvorming van ieder politiek niveau: we leven in een land en een tijd waar de particratie ongekende toppen scheert. De verschillende politieke niveaus (gemeente, provincie, gewest, federaal) worden gestuurd vanuit de partij-hoofdkwartieren, daarbij volledig vervreemd van het feit dat al die niveaus hun eigen (soms tegenstrijdige) belangen moeten verdedigen indien  ze geloofwaardig willen blijven tov hun kiezers. Ook dit dossier is daar
een illustratie van: op federaal niveau heeft men zich geëngageerd voor de expansie van DHL en de privatisering van BIAC owv hoger vermelde financiële motieven, zonder voorafgaandelijke afspraken met de gewesten over de verdeling van de supplementaire hinder en vooraleer de geluidsnormen voor vliegtuigen werden geharmoniseerd.

Daartegenover staat de verantwoordelijkheid van de Bestendige Deputatie om via de milieuvergunning de leefbaarheid van Vlaams Brabant (reeds de meest door lawaai verontreinigde provincie) en de volksgezondheid veilig te stellen. Maar onder druk van de federale overheid en belangenvermenging met het bedrijfsleven verzaakt die BD aan haar verantwoordelijkheid! Het is nu aan de Vlaamse regering om éérst waarborgen te eisen voor de leefbaarheid van de Vlaamse rand alvorens van enige expansie sprake kan zijn.
Wij moeten erbij onze lokale politici op wijzen dat daarvoor geen excuses kunnen worden ingeroepen zoals in de brief van de Goeverneur nochtans wordt gesuggereerd.

Meer dan ooit zullen de komende maanden van doorslaggevend belang zijn voor onze toekomst. Ik hoop dan ook op jullie steun te kunnen blijven rekenen. Gebruik de gekende kanalen om uw ongenoegen over de gang van zaken te laten blijken aan de politici en aan de ombudsdienst. Steun uw gemeentebestuur in de juridische procedures. Maak uw financiële bijdrage
over op de rekening van Actie Noordrand - Daedalus.

Met vriendelijke groeten,

Marc Goethals
Meise

PS Indien u akkoord gaat met deze stellingname kan u dit gerust doorsturen naar vrienden en kennissen.

(Nvdr: zie voor open brief in Tijd op www.actienoordrand.be onder 'Pers'
en voor de reactie van de gouverneur onder 'Politieke reacties'.)