De column van Ivan Van de Cloot over "geluidsoverlast en het Coase theorema" noopt tot een repliek. Vooreerst wordt onbewust de indruk gewekt dat met de verbreking van het spreidingsarrest van het Hof van Beroep de politiek nu de handen vrij heeft om het vliegverkeer naar eigen goeddunken te organiseren, bvb door het omheen Brussel te leiden owv de strenge Brusselse geluidsnormen waardoor de facto een concentratie ontstaat op de Vlaamse Rand. Niets is minder waar. Niet alleen in de regeringsverklaring van Verhofstadt 2, maar ook in tal van juridische conclusies engageert de Belgische Staat zich  om de geluidshinder te spreiden  conform het gelijkheidsbeginsel. Ook de Raad van State heeft zich in talrijke arresten in die zin uitgesproken: "In verband met de geluidshinder geldt dat de overheid verplicht is om aan alle burgers op gelijke wijze het recht op gezondheid en een gezond leefmilieu te verzekeren".

Dan is er het simplisme dat geluidsoverlast van vliegtuigen gewoon een zaak is  tussen luchthavenuitbater en omwonenden, waarvan sommige zich op basis van een historische toestand een dure woning hebben aangeschaft in een niet overvlogen gebied en daardoor hun recht op stilte al hebben betaald en anderen die in een overvlogen gebied een goedkopere woning hebben gekocht dit recht op stilte voorgoed hebben verkwanseld. De Raad van State is ook hier zeer duidelijk: tussen 1958 en 2003 is er nooit een "historische toestand" geweest. Integendeel, door de opeenvolgende politici werd constant aan het vliegpatroon gesleuteld. Brussel dat het meest te lijden had onder het vliegtuiglawaai gezien de nabijheid van de luchthaven is er in die tijd in geslaagd om de geluidshinder relatief onopgemerkt te verschuiven naar de Vlaamse Rand. Er zijn weliswaar drie schokgolven geweest respectievelijk in 1972 (eerste poging om alles naar de Noordrand te verschuiven), in 2001-2002 (concentratieplan Durant) en in 2004 (Het spreidingsplan Anciaux) die begrijpelijkerwijze voor de nodige heisa hebben gezorgd.

De voornaamste reden van kritiek op de benadering van Van de Cloot is echter dat hoe dan ook de overheid een zeer zwaar betrokken partij is in het conflict tussen luchthaven en omwonenden. Lawaaihinder zowel overdag als 's nachts heeft belangrijke repercussie op de gezondheid en het is aan de overheid (het Brussels Gewest heeft dit al in 1999 gedaan) om haar bevolking door een geluidsnormering te beschermen. Wanneer ze dat niet doet dan ligt ze niet alleen aan de basis van veel menselijk leed maar draait ze hoe dan ook op voor de gezondheidseconomische kost. Prof Lieven Annemans (U Gent) becijferde dat de nachtvluchten voor minstens 150 miljoen euro per jaar aan gezondheidseconomische kosten verantwoordelijk zijn en dat hierop 30 miljoen euro per jaar kan worden bespaard door een spreidingsbeleid. Gezondheid is dus ook economie en bij het uitstippelen van een beleid dient de overheid deze kosten in rekening te brengen.

Dr Marc Goethals

Cardiologie

Kraaienbroeklaan 1A

Meise 1860

Als expert lawaai hinder betrokken bij het steunpunt Milieu en Gezondheid van het Vlaams Gewest. (brief uit eigen naam)