DAEDALUS PERSBERICHT
10 SEPTEMBER 2003
Betreft: beroep in cassatie van BIAC en BELGOCONTROL
DAEDALUS en Actie Noordrand vragen formeel engagement van BIAC en Belgocontrol en van hun voogdijministers dat dag- en nachtspreiding wordt doorgevoerd
Deze morgen kregen de bewoners van de Noordrand die een aanklacht indienden ivm een niet-gelijke behandeling als burgers door de Belgische Staat, BIAC en Belgocontrol, op het adres van hun advocaat bericht dat BIAC cassatie had aangetekend. En dat voor de tweede keer maal op twee maanden tijd een deurwaarder bij elk van hen individueel het beroep kwam betekenen. In juli passeerde de deurwaarder al een eerste keer met het beroep voor de Belgische Staat.
Dat dit nu gebeurt, één dag voor de minister van Mobiliteit mogelijks met zijn Stappenplan komt achten de eisers ongehoord! Dit plan is nog slechts een eerste stap op weg naar de door de Raadsheren van het Hof van Beroep gevraagde spreiding die de geconstateerde discriminatie een eind moet maken.
Er is bovendien - zoals Daedalus en Actie Noordrand in hun persbericht van maandag j.l. duidelijk maakten - geen enkele juridische grond opdat naast de Belgische Staat ook nog BIAC en Belgocontrol in beroep zouden gaan.
De eisers, werkgroep Daedalus en Actie Noordrand kunnen dus niet anders doen dan met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid vermoeden dat noch BIAC noch Belgocontrol van plan zijn te zorgen dat de wettelijke gevraagde en in het regeerakkoord opgenomen dag- en nachtspreiding er kan komen.
Indien dit wél het geval zou zijn, ontvingen zij graag een formeel engagement zowel van de twee overheidsbedrijven/administraties als van hun voogdijministers dat deze bereidheid niet alleen wel degelijk bestaat maar ook dat BIAC en Belgocontrol met inzet van al hun krachten dat zullen doen wat nodig is om tot de in het regeerakkoord opgenomen spreiding te komen. In dat geval vormt cassatie slechts een zuiver formele, in wezen onnodige en de burgers dubbel op kosten jagende procedure.
-.-.-.-.-.-.-
DAEDALUS PERSBERICHT
8 SEPTEMBER 2003
Twee deadlines op 11 september
Het toeval wil dat er deze week op de historische datum 11 september twee belangrijke deadlines vervallen in verband met de luchthaven.
1.
De mogelijkheid tot aantekenen van een verzoek tot casssatie tegen het Arrest van het Hof van Beroep.
2.
11 september om 18 u verstrijkt de extra termijn van 30 dagen die minister van Mobiliteit kreeg van de 49 inwoners van de Noordrand.
-.-.-.-.-.-.-
1.
De mogelijkheid tot aantekenen van een verzoek tot casssatie tegen het Arrest van het Hof van Beroep.
De Belgische Staat heeft als enige van deze mogelijkheid gebruik gemaakt en nog tijdens de regeringsonderhandelingen het cassatieberoep ingediend.
Geen van de twee andere gedaagde partijen: BIAC en Belgocontrol heeft tot op heden van deze mogelijkheid gebruik gemaakt. Men mag dus aannemen dat zij dat deze week ook niet meer zullen doen.
Om te beginnen zou dit onmiddellijk de vraag oproepen waarom zij niet tegelijk met de Belgische Staat een cassatieberoep indienden, en daardoor én het gerecht én de eisers veel geld, tijd en moeite zouden besparen. Temeer daar het in de logica van de aanklacht zou zijn geweest om – indien dit toch gewenst zou zijn – gelijktijdig het cassatieberoep in te dienen, vermits de drie verweerders ook gelijktijdig gedaagd zijn geweest en veroordeeld werden.
Verder zou men zich kunnen afvragen welke juridische argumenten zij zouden kunnen aanvoeren.
· De scheiding der machten?
Als overheidsbedrijven is het niet hun taak om te verifiëren dat tussen de drie machten: de wetgevende macht, de uitvoerende macht en de rechterlijke macht, de scheiding wel degelijk gerespecteerd werd.
· Inmenging in het operationeel beleid van BIAC en Belgocontrol?
Net zoals in het arrest van het Hof van Beroep stelt het regeerakkoord dat iedereen gelijk behandeld dient te worden en werden de verweerders verzocht de toestand van gelijkheid te herstellen. Dit diende te gebeuren door spreiding door te voeren in de mate dat dit technisch realiseerbaar is.
Verder zijn BIAC en Belgocontrol overheidsbedrijven die het beleid dienen uit te voeren dat de overheid vastlegt en dat in lijn is met het arrest. Zij hebben herhaaldelijk in het openbaar expliciet bevestigd dat zij alleen kunnen doen wat de politiek hen vraagt. Waarom zouden zij dan in cassatie gaan?
· Een mogelijke persoonlijke aansprakelijkheid van hun bestuurders?
Dat zou inhouden dat elke bestuurder van een vennootschap die via
een arrest veroordeeld wordt automatisch beroep zou moeten
aantekenen omdat hij of zij anders persoonlijk aansprakelijk zou
kunnen zijn? Het is misschien een droom van sommige advocaten. In
de praktijk zou dit evenwel inhouden dat de procedures in eerste en
tweede aanleg totaal overbodig zouden worden omdat er in elk geval
cassatieberoep aangetekend zou móéten worden om niet persoonlijk
aansprakelijk gesteld te kunnen worden? Dat zou het rechtssysteem
op zijn kop zijn.
De enige aansprakelijkheid die een Raad van Bestuur heeft is om een uitgesproken arrest ten uitvoer te leggen. Als bestuursleden een arrest welbewust zomaar naast zich zouden willen neerleggen zou dit een wettelijk probleem kunnen vormen, maar als een Raad van Bestuur, na lezing van het arrest en nadat de overheid haar opdracht geeft tot uitvoering en deze opdracht wordt opgevolgd, dan voert ze een goed beleid en kan er van enige aansprakelijkheid geen sprake zijn.
· Ten laatste: een cassatieberoep kan nooit over de grond van de zaak gaan, maar alleen over de vorm.
Cassatie is daarnaast de enige manier waarop de andere twee gedaagden een beslissing zouden kunnen aanvechten die hun niet aanstaat, zij het indirect. Juridische redenen kunnen BIAC en Belgocontrol immers niet hebben. De enige reden die men daarom zou kunnen bedenken – maar het is natuurlijk ondenkbaar dat dit mogelijk zou zijn - is dat twee van de drie gedaagden zowel een arrest van het Hof van Beroep als een regeerakkoord als een opdracht van hun toezichthoudend minister naast zich neer zouden willen leggen en de hen gegeven opdracht niet zouden willen respecteren. Dan zou er namelijk sprake zijn van een wettelijke vacuüm en van het fenomeen van een fundamenteel ondemocratische staat in de staat die zowel initieerder is van het beleid, het uitvoert en zichzelf intern auditeert, iets wat bij de wet verboden is.
2.
11 september om 18 u verstrijkt de extra termijn van 30 dagen die minister van Mobiliteit kreeg van de 49 inwoners van de Noordrand.
De bijkomende termijn van 30 dagen kwam bovenop de termijn van 60 dagen die het Hof de drie gedaagde partijen: de Belgische Staat, BIAC en Belgocontrol gaf om te bewijzen dat de geconstateerde toestand van ongrondwettelijke discriminatie was opgeheven door het doorvoeren van een echte spreiding rond de luchthaven.
De minister en de regering die hij vertegenwoordigt, zijn tot op heden niet ingegaan op het verzoek van de inwoners van de Noordrand om als tegenprestatie voor dit bewijs van hun goede wil het cassatieberoep in te trekken, dit ondanks het feit dat het regeerakkoord zich neerlegt bij het arrest en dat daarin een meer billijke spreiding werd ingeschreven.
Daedalus Actie Noordrand
daedalus.werkgroep@pandora.be ACTIE.noordrand@belgacom.net