Bert's Weblog
Zaterdag 06 december 2003
Sinterklaas! Die goede, oude heilige man, hij is echt wel een fenomeen. Zijn prioriteiten zijn het belang van kinderen. Daarvoor riskeert hij dag na nacht zijn leven. Daarvoor strijd hij nu al eeuwen. Kinderen gelukkig maken. Al was het maar voor één dag, hij gaat ervoor en vecht tegen ongeloof en cynisme. Sinterklaas, die oude heilige, die linkse bisschop van weleer. Hij deelde met diegenen die het slecht hadden. Hij kwam op voor de zwakken in de wereld. En vooral, hij gaf terug hoop aan velen. Sinterklaas wordt door iedereen op handen gedragen. Ook door zij die al lang niet meer geloven. Hij is de echte promotor van het geloof. De man die met de mensen kan praten en in elk van ons zit. Geen wonder dat Sint Nikolaas al jaren geleden door Rome van de lijst der Heiligen werd geschrapt.
Ik wou landen in het dossier van de dag- en nachtvluchten. We zijn kunnen landen. Het is gelukt. De druk van de actiegroepen, de druk die we zelf hebben uitgeoefend, de druk van onze kartelpartner, de medewerking van de premier, de druk van de dwangsom, het heeft allemaal meegeholpen om dit dossier eindelijk te kunnen afronden. Ach neen, afronden zal wel niet de juiste woordkeuze zijn. Het dossier is nog niet rond. Maar er werden wel duidelijke en belangrijke beslissingen genomen die voor eens en voor altijd een lijn trekken onder de concentratiepiste van de vorige regering. Er wordt defintief gekozen voor een maximale spreiding van de hinder. De onrechtvaardige beslissing van Durant om slechts een klein deel van de bevolking met alle hinder te belasten, en daarbij dan nog liefst de Vlaamse Noordrand te treffen, die beslissing is weg.
Ik hoop dat daardoor terug wat rust kan komen. Ik hoop dat daardoor terug wat vertrouwen kan groeien. Ik hoop dat daardoor terug massaal gekozen wordt voor solidariteit en verantwoordelijkheid naar elkaar. Ik hoop dat daarmee op een verstandige wijze gezocht wordt naar een duurzame oplossing voor de toekomst van de luchthaven. Ik hoop dat daarmee ook een evenwicht kan gevonden worden tussen gezondheid, levenskwaliteit en werkgelegenheid. Mijn beslissing is niet ideaal. De beslissing rond de spreiding draagt een aantal ongelijkheden in zich die hopelijk in de toekomst op een rustige wijze kunnen verbeterd worden. Maar die ongelijkheden zijn vandaag onvermijdbaar. Door technische beperkingen, veiligheidsvoorschriften en capaciteitsvereisten, kunnen niet alle banen op een gelijke wijze gebruikt worden en kan evenmin veel gedaan worden aan de dagconcentratie. Het heeft als gevolg dat Diegem en Haren nog steeds de grootste hinder dragen. Maar ook daar is de hinder voor de toekomst sterk verminderd. Van 48% naar 29% van de hinder, dat is het palmares dat ik voorleg aan de bewoners van Machelen-Diegem en Haren. De inwoners van Steenokkerzeel dragen een groter deel van de hinder, maar tegelijk zijn de onaanvaardbare bombardementen voorkomen en werd het grondlawaai meegenomen in de hinderberekening. Uiteindelijk stel ik vast dat Diegem en Steenokkerzeel de gemeenten zijn die veruit de meeste hinder ondervinden, maar ook het redelijkste zijn en bereid tot solidariteit. Gelijke lusten, gelijke lasten. Het is voor deze inwoners geen woordenkramerij. Ze bewijzen het elke dag opnieuw.
Door de beslissingen van de regering hoop ik ook via een goede communicatie aan alle bewoners een aantal vooroordelen te kunnen wegnemen. Het communautair opbod tussen Vlaanderen en Brussel bevoorbeeld. Jongens, het steunt echt nergens op. Brussel kan immers maar overvlogen worden door eerst over een deel van Vlaanderen te vliegen. En een betere spreiding van de hinder binnen Vlaanderen heeft ontegensprekelijk ook een betere spreiding over Brussel tot gevolg. In Brussel krijgt men zo, net als voor de Noordrandgemeenten, een grondige daling van de nachtvluchten en de weekendvluchten. En dit heeft alles te maken met een vermindering voor Diegem en Haren. 90% van de vluchten voor Brussel komen immers via Diegem. Zo profiteren Noordrand en Brussel, schouder aan schouder, van de forse verbeteringen voor Diegem en Haren. De herinstallatie van de route Chabert geeft bovendien een verschuiving van Noord-Brussel (Neder-Over-Heembeek, Mutsaard, Laken) naar Brussel-Centrum. En dit is de door mij beoogde solidariteit tussen de Brusselaars en de grotere spreiding binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Ik hoop dat de ministers in dit Hoofdstedelijk Gewest nu ook even de spierballenkermis stoppen en rustig en degelijk een rekenoefening houden om tot dezelfde conclusies te komen.
Zelfs voor de Oostrand denk ik dat de spreiding positieve gevolgen zal hebben. De zones binnen de Oostrand zullen veel meer gescheiden worden. Dalende hinder zal niet meer vermengen met stijgende hinder. Vier nachtroutes ipv één geconcentreerde route zal eveneens een verbetering brengen voor de mensen die vandaag veel meer hinder hebben. En tot slot is de concentratie tijdens het weekend ook een spreiding geworden. De mensen die de durf hebben gehad om het politieke machtsspel van de concentratie daadwerkelijk aan te pakken, de mensen van de Noordrand, verdienen tot slot een pluim. Zonder middelen heeft deze actiegroep een onrechtvaardigheid bestreden en ook overwonnen. Ach, ik was woensdag zwaar ontgoocheld toen ik geen applaus kreeg en integendeel veel kritiek moest slikken. Ik begrijp echter het wantrouwen en de frustratie. Maar ik denk dat de beslissing een eerlijke spreiding zal realiseren.
Ik ben graag bereid verdere verduidelijkingen te geven, in de Noordrand, in Steenokkerzeel, in mijn eigen Neder-Over-Heembeek, in Diegem, in Sterrebeek of Tervuren. Ik durf de mensen in de ogen te kijken. Het is echt wel een maximale spreiding. Zonder enige twijfel zullen daar nog verbeteringen kunnen aangebracht worden. Op basis van bijkomende en permanente metingen kunnen we het geluidskadaster verfijnen. Een evaluatie over een jaar zal de gerealiseerde spreiding nog kunnen verbeteren.
Al die tijd, sinds de eerste dag na mijn eedaflegging, zijn sommige mensen binnen de meerderheid bezig geweest vooroordelen te verspreiden en desinformatie te versturen. Het gaat over een heel klein groepje. In de kranten, maar zeker ook in het parlement, is me het leven zuur gemaakt en werd ik voorgesteld als een leugenaar en een bedrieger. De haat tegenover de Vlamingen was voor sommigen een sterke kracht om te vernielen wat we poogden op te bouwen. Al die maanden heb ik gezwegen en geslikt. De beslissing was me veel waard en uiteindelijk gaat het niet om mijn leventje. Gisteren kon ik de verwijten en de beledigingen niet meer aan. De haat die uit heel het lijf van de heer Maingain voortsproot was met te groot. Heel spontaan schold ik hem uit voor 'racist tegenover de Vlamingen'. Ik mocht me niet laten gaan. Ik mag dit in het parlement niet doen. Ik moet soms verbijten wat iedereen toch weet. Ik moet in dit dossier niet hun strategie overnemen. Ik moet rustig en waardig dit dossier behandelen. Ik zal het ook zo verder doen. Ik heb me daarvoor dan ook verontschuldigd.
Uiteindelijk gaat het inderdaad niet over mijn leventje. Ook al moeten we al jaren als Vlaamse gemeenschap in Brussel verwijten en discriminaties slikken, ook al kunnen sommigen vanuit een haat groepen boycotten omwille van de taal die ze spreken, het gaat niet over mijn ervaringen. Het gaat over de levens van die duizenden mensen die slachtoffer zijn van een oneerlijke concentratie. En dat gaat dan over inwoners van Brusselse en Vlaamse gemeenten. Het is geenszins een communautair spel. Wanneer ik weet dat ik met slikken sneller deze situatie zal rechttrekken, dan zal men nog verbaasd zijn over mijn slikkracht. De heer Maingain kan dan zijn pesten en treiteren voortzetten, hij is de macht verloren en zal ze nooit meer krijgen. Brussel wenst geen haat meer tussen haar bewoners. De Nolsen en hun nazaten zijn een curiosum geworden. Voortlevend op sterk water. En met verschrikkelijk veel wind.
Bert
Gepost door Bert Anciaux om 23:46 uur