Laatst schreef een krant dat hier geen vliegtuigen meer komen. Hoe groffer de leugen, hoe meer ze blijft hangen. Terwijl hier de machtelozen gedegradeerd worden tot vuilbak. Dat is niet de prijs van de welvaart maar die van de waanzin. Economische groei op een sociaal kerkhof.

Wat een gedonder. Heel de nacht lang. Die nacht was duidelijk om zeep. Rusten kan niet meer. Vluchten alleen nog. Weg, weg van die hel.

Weblog Anciaux 9.6.2006

Vrijdag 09 juni 2006

Wat een gedonder. Heel de nacht lang. Die nacht was duidelijk om zeep. Rusten kan niet meer. Vluchten alleen nog. Weg, weg van die hel.

Hoe vaak zien we geen zielepoten in die klagende mensen. Moet er nog zand zijn? Kan men nu echt niet een deeltje van de hinder op zich nemen? Elk een beetje. Niet meer dan dat. Maar stel even dat je er niet tegen kan. Gewoon niet kan slapen. Of je nu vlak naast of wat verder woont. Je kan niet slapen. Elke nacht opnieuw, of minstens die nachten dat ze er boven komen. Keer op keer. Dat lawaai, dat overdonderend lawaai. De een is nog niet weg en de ander komt eraan.

Je kan maar een ding : gek worden. Over je toeren, oververmoeid. Je wordt er ziek van, misselijk. En anderen verstaan het om dat egoïsme te noemen. Je moet het maar kunnen.

Laatst schreef een krant dat hier geen vliegtuigen komen. Je moet maar durven. Hoe groffer de leugen, hoe meer blijft hangen. De nacht is niet gemaakt voor lawaai. Iedereen heeft recht op rust.

Nu komt het spookbeeld terug. Het einde van de solidariteit. Het einde van wat rechtvaardigheid. De machtelozen opnieuw gedegradeerd tot vuilbak, tot afval. Dat spookbeeld wordt een nachtmerrie, voor wanneer de luxe van het slapen er is. Je ziet geweld, agressie. Niets kan je verliezen. Dat is niet de prijs van de welvaart. Dat is de prijs van de waanzin. Economische groei op een sociaal kerkhof. Een kerkhof van superrijken. Doof en jong.
Bert

Gepost door Bert Anciaux om 19:19 uur