DE ONLEEFBARE SITUATIE VAN EEN NOORDRANDMOEDER

Geachte minister,

Op 5 februari ben ik bevallen van mijn derde kindje, Midas.  Een gebeurtenis waarnaar ik, de broer, zus en vader al lang naar uitkeken.
Terecht want zo'n wonder kleurt je gezinsleven.  Jammer genoeg overschaduwen factoren van buitenaf het prettige gebeuren.  Door het vliegtuiglawaai 's nachts en overdag lopen we er allemaal immers zo gespannen bij dat we nog moeilijk van onze pasgeborene kunnen genieten.

Net als alle andere mama's in België heb ik recht op drie maanden bevallingsverlof.  Maar de vergelijking met de andere Belgische mama's loopt al snel mank.  Elke mama zal 's nachts wel verschillende keren gewekt worden door een hongerige baby, maar niet elke moeder kan daarna amper opnieuw in slaap geraken. Het vliegtuiglawaai zorgt er echter voor dat ik de periode tussen twee voedingsbeurten in niet slaap. Vele mama's zullen hun oudere kinderen wel eens na een nachtmerrie moeten troosten, maar niet alle mama's moeten kinderen in slaap sussen na het bulderende geluid van een overvliegend vliegtuig.

Het spreekt voor zich dat dit aanslepende slaaptekort invloed heeft op ons leven overdag.  We zijn vermoeid, prikkelbaar en voelen ons loom en depressief.  Overdag probeer ik wat te rusten, maar ook dan verhinderen de frequente dagvluchten mijn dutje.  Mijn kinderen en vriend hebben echter geen kans om zich overdag wat neer te leggen (ze zijn op school of werken), zij moeten constant blijven doorbijten.

Natuurlijk ziet ook u in dat zo'n situatie voor een gezin met drie kinderen niet langer leefbaar is.  De oplossing ligt echter voor de hand: zolang er geen consensus is over de afschaffing van de nachtvluchten, spreidt u eerlijk de last over alle omwonenden van de luchthaven.  Ook de dagvluchten mogen niet langer voornamelijk geconcentreerd blijven boven de Noordrand.  Het kan toch niet dat altijd dezelfde kinderen 's nachts en overdag lawaai en vervuiling te verwerken krijgen.

Hoogachtend,

H.L. - Wolvertem