Noordrand, 19 oktober 2003

 Mijnheer De Hoofdredacteur,

 Met verwondering lees ik in de FET van 15 oktober 2003  in de rubriek ‘Zogezegd’  de uitspraak van Professor Senelle: “Mocht ik minister zijn, dan zou ik niet willen dat een of andere rechter, die niet eens het fijne van de dossiers kent, mijn beleid tenietdoet omdat ik toevallig gedagvaard word door meneer Vanachterdehoek”.

 De timing van deze uitspraak, hoewel misschien niet duidelijk geëxpliciteerd, en de referentie naar de vliegtuigen, doet vermoeden dat hij alludeert op de uitspraak van het Brusselse Hof van Beroep van 10 juni 2003 waarin de regering wordt verplicht om een billijke spreiding te realizeren van de hinder tgv het vliegverkeer rond Brussel Nationaal.

 Wij kunnen  het met de mening van deze eminente Professor niet eens zijn. Vooreerst willen  we  erop wijzen dat de eisers uit de Noordrand nooit hebben gevraagd hun regio te vrijwaren voor vliegverkeer, noch de afschaffing van de nachtvluchten hebben geëist. Het prerogatief van de politiek om een afweging te maken tussen de maatschappelijke kosten en  baten van de nachtvluchten wordt daarmee niet in vraag gesteld. Enkel wordt gevraagd om het grondwettelijk recht van ieder burger op non-discriminatie en dus een gelijke behandeling te vrijwaren.

 Wij willen hier niet stilstaan bij de recente afkalving van een hele rits democratische beginselen, maar Professor Senelle geeft wel blijk van een onterecht vertrouwen in de dossierkennis van onze politici. Tot voor kort was enkel in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest de nodige expertise aanwezig betreffende vliegtuighinder en de verantwoordelijke minister heeft hiervan dan ook handig gebruik gemaakt om het Brussels luchtruim van bijna alle vliegverkeer te vrijwaren. Hij deed dit adhv onhaalbare milieunormen die – moest Vlaanderen ze ook toepassen – de nationale luchthaven volledig zouden lamleggen. Het is juist het gebrek aan expertise (of is het gebrek aan interesse?) van de Vlaamse politici dat er de oorzaak van is dat het dossier totaal is ontspoord.

 Men kan een actiegroep dan ook moeilijk met de vinger wijzen wanneer ze meer expertise verzamelt dan menig politicus en deze gebruikt om voor de rechtbank haar rechtmatig en democratisch belang te verdedigen. Meer nog, als actiegroep heeft Daedalus met haar eis tot spreiding steeds het algemeen belang boven het NIMBY (Not In My BackYard) denken verkozen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat alle Vlaamse politici het op individuele basis volmondig eens zijn met de stelling dat enkel spreiding van de vluchten voor iedereen een leefbare situatie garandeert evenals een aanvaardbaar evenwicht tussen economie en ecologie. Deze optie werd dan ook in de regeringsverklaring ingeschreven.

 Blijft evenwel het wachten naar en de onzekerheid over de praktische uitvoering ervan. Politici moeten ook als groep de grondbeginselen van onze rechtstaat durven verdedigen, ook als dat bij bepaalde kiezers moeilijk ligt. Zolang dit niet gebeurt, kan een eminent wetenschapper als professor Senelle toch maar enkel toejuichen dat er actiegroepen zijn die – wars van elke belangenbehartiging – onze democratie wensen te laten werken. Dat hierbij ook juridische acties (met mogelijke dwangsommen) worden gebruikt, pleit opnieuw voor een (tegen beter weten in?) geloof in ons stelsel van scheiding der machten. Indien de politiek de eigen woorden niet in daden omzet, heeft elke Belg gelukkig ook nog een onafhankelijke rechterlijke macht.

 Net als bij professoren heeft de ene rechter al meer vak- en dossierkennis dan de andere en zeker in dit geval geeft de rechterlijke macht de indruk zijn dossiers grondiger te kennen dan een groot deel van de uitvoerende macht, die onder de vorige legislatuur ondemocratisch heeft geconcentreerd. De huidige minister van Mobiliteit staat - tot bewijs van het tegendeel - vooralsnog alleen in zijn streven het tij te keren.

 Erik Tamboryn

Marc Goethals

Daedalus