IK HEB DE INDRUK DAT DE CONCENTRATIE NA DE SPREIDING OPNIEUW IS DOORGEVOERD, ENKELE VLUCHTEN OK, GEEN AANEENSCHAKELING VAN VLUCHTEN

MAIL dd 11 MEI 2004, 5.27 u

Subject:
nacht van 10 op 11 mei 2004 : tussen 4u15 en 4u55 'smorgens : zeker 10 vluchten !

Goeie morgen,

Vermits ik toch niet kan slapen (alle -dubbele- ramen gesloten) heb ik tijd gevonden voor deze mail.

Tussen 4u15 en 4u55 deze morgen ben ik wakker gemaakt door minstens 10 overvliegende vliegtuigen (waarvan zeker 8 +/- rechtstreeks boven mij).

Ik moet zeggen (*) : het was een tijd geleden, maar de herinneringen zijn zeker terug : gedaan met de nachtrust (terwijl je het ene vliegtuig nog hoort wegvliegen hoor je het volgende reeds aankomen - op een geluidsniveau waar -indien hij mocht aanstaan, wat natuurlijk niet echt het geval is, je de klank van het TV toestel moet verhogen om naast beeld te hebben ook nog iets te verstaan).

Ik ben geen extremist en begrijp ook wel dat er werkgelegenheid is verbonden met deze problematiek.
Vandaar dat ik wel kan inzien dat er enkele vluchten per nacht passeren
MAAR : maar als het een continue aaneenschakeling van vluchten is, is de zaak wel onleeftbaar.

HET LIJKT MIJ DAT DE CONCENTRATIE WEER IS INGEVOERD (leven we nu echt in een gebied dat door de -Vlaamse ?- politici onverdedigbaar is.
Zeg het dan :Vlaamse noordrand rol uw matten (slapen zit er toch niet meer in).

Moet er nu echt een continue reactie zijn van de bevolking om iets (=spreiding) gedaan te krijgen (en komt dat iets dan weer te vervallen vanaf het moment dat de druk van de bevolking een beetje weg valt) ?

Ik moet zeggen dat ik er na vannacht niet echt van overtuigd ben dat men nog met de spreiding van de vluchten aan het verdergaan is !


Bon, ik zal maar proberen de slaap te hervatten,

A. V.D.S.
Strombeek

Nota (*) : Ik woon hier reeds 42 jaar en tot enkele jaren geleden was het hier echt leefbaar (so, don't give me that crap : al die nieuwe inwoners op zoek naar goedkope behuizing in de buurt van een luchthaven   (-is hier 8 km vandaan-) moeten maar weten waaraan ze beginnen).