Staan die Brusselse politici en hun Vlaamse collega's er nooit bij stil dat als Brussel pertinent zijn deel van de hinder weigert, zware en onherstelbare gezondheidsschade wordt toegebracht aan wie onder de concentratieroutes woont?
Lezersbrief in Het Nieuwsblad van 9.9.2005
Geluidsnormen als wapen
"Redding Zaventem in zicht" titelt uw krant op de frontpagina,
alsof onze nationale luchthaven ooit in gevaar was. Natuurlijk zullen de 'onvliegbare'
Brusselse geluidsnomen worden versoepeld, waarmee dan vooral Landuyt en zijn
kompanen gelukkig zullen zijn, omdat daarmee de federale regering overeind
blijft. Daarmee draaien onze Vlaamse politci de publieke opinie weer een een rad
voor de ogen.
Piqué is nochthans heel eerlijk: de normen zijn slechts een wapen om een voor
Brussel gunstig politiek akkoord af de dwingen, voor de slechte verstaander
verduidelijkt hij: "niet de normen zijn het probleem, maar het spreidingsplan".
Van zodra zoveel mogelijk vluchtroutes vie de wansmakelijke wet Landuyt op de
Vlaamse Noordrand zijn gebetonneerd worden de strenge Brusselse geluidsnormen
immers overbodig.
Hebben die Brusselse politici ' en hun Vlaamse colega's) er nooit bij
stilgestaan dat als Brussel pertinent weigert om een deel van de hinder te
aanvaarden, zware en onherstelbare gezondheidsschade wordt toegebracht aan de
slachtoffers die daaardoor de volle lading over zich heen krijgen.
Is het te veel gevraagd dat in een democratie alle burgens gelijke rechten
hebben op gezondheid
J.L.
Meise