Persbericht Actie Noordrand 1.1.2008

Respecteert Lentearrest van 21 maart 2006 de scheiding der machten?

Of vindt het Hof van Cassatie weer een reden om te casseren?

Uitspraak donderdag 3 januari 2008.

Actie Noordrand wacht met spanning op de uitspraak van het Hof van Cassatie in verband met het zogenaamde Lente-arrest van het Hof van Beroep van 21 maart 2006. Deze wordt verwacht op donderdag 3 januari.

Tot nu toe wijzen alle gerechtelijke uitspraken in dezelfde richting. De nationale luchthaven ligt slecht, op nog geen 2 km van de Brusselse grens. Vooral de vertrekken gebeuren bijna zonder uitzondering over dichtbevolkt stedelijk gebied, of dit nu Brussels is of Vlaams. Niemand kiest ervoor vliegtuigen boven zijn hoofd te krijgen. Iedereen wil rust, toch af en toe en liefst op afgesproken tijdstippen, zodat men erop kan rekenen. Dat is zo voor de Noordrand, voor de Oostrand (faciliteitengemeenten), de Oostkant (Leuven en omgeving) en voor Brussel. Want óf de hinder is erg en dan móet men spreiden. Of ze is niet erg en dan kàn men spreiden.

De rechtbanken die de afgelopen jaren tientallen arresten velden in dit dossier zijn daarom rechtlijnig in hun uitspraken als het over deze ene zaak gaat: concentratie boven één bevolkingsgroep is uit den boze. Dat geldt voor de dag, voor de nacht en voor het weekend. Het is ongrondwettelijk. Punt uit. Het is de taak van de politieke verantwoordelijken iedere burger rond de luchthaven evenveel recht te geven op stilte. Daarmee bevestigen de rechters keer op keer wat elke Belg met gezond verstand allang weet.

In het Lente-Arrest stelt het Hof van Beroep een tweede keer (de eerste keer in 2003, een arrest dat in 2004 gecasseerd werd omdat het de scheiding der machten niet zou respecteren) dat aan de onrechtmatig zware belasting van de Noordrand een eind moet komen. Sinds de invoering van de Brusselse geluidsnormen worden de vliegroutes systematisch verschoven. Wèg van het Brussels Gewest en wèg van de faciliteitengemeenten in de Oostrand met hun invloedrijke politieke connecties. De sluipende concentratie gaat nog altijd verder, dag en nacht.

Ondanks dat er op Brussel Nationaal zes startbanen zijn wordt de 25R onevenredig vaak voor vertrekken gebruikt. De objectieve cijfers van BAC zelf bewijzen dit onomstotelijk. Om dit te rechtvaardigen worden verder allerlei drogredenen en technische handigheidjes aangevoerd en toegepast. Dit is ook mogelijk omdat men bewust achterwege laat om andere banen evengoed uit te rusten als deze ene baan.

 

 

De Noordrand wacht nu in spanning af wat de cassatierechter zegt. Een rechter van het Hof van Beroep mag signaleren wanneer de grondwet wordt overtreden. Omdat elke rechter de scheiding der machten dient te eerbiedigen kan en mag dus niet gezegd WAT de politiek dient te doen om de mensen gelijk te behandelen. Een arrest dat dit wel doet wordt gecasseerd. Indien het Lente-arrest naar de smaak van Cassatie deze scheiding der machten onvoldoende zou respecteren, volgt donderdag cassatie.

Is dat niet het geval, wordt er niet gecasseerd, dan hoopt Actie Noordrand de dwangsommen niet te hoeven afdwingen en zo druk uit te oefenen op de politiek.

Is er wel cassatie, dan ligt de bal opnieuw, openlijk, in het kamp van de federale regering.

De politiek heeft het probleem van de onwettelijke concentratiezones gecreëerd. De wettelijke macht wijst de politiek telkens opnieuw op haar verantwoordelijkheid.

Want wat dit land nu lamlegt rond de hervorming van de instellingen, blokkeert al meer dan vijf jaar het dossier van de hinder rond Brussel Nationaal. De nieuwe minister van mobiliteit kan alleen maar een - perfect haalbare - oplossing aanbrengen voor de eerlijke verdeling van de hinder rond Brussel Nationaal als al zijn 13 collega-ministers hem steunen. Het volstaat dat één minister dit NIET wil om te zorgen dat ook deze minister van mobiliteit in dit dossier tot immobiliteit veroordeeld blijft.

Donderdag 3 januari maakt Actie Noordrand per persbericht de uitspraak van het Hof van Cassatie ivm het Lente-Arrest bekend.